Grupa: Użytkownik
Lokalizacja: Zwrotnik raka koziorożca
Posty: 40 #602440
Od: 2009-10-6
| Pamietam mój pierwszy samochód, "pięknego" fiata 125 p. Kupiłem to cudo w 1995r. po długich i solidnych oględzinach (przez fachowca!!!). Na drugi dzień jechałem nim do pracy dumny ze swojego wozu (jakieś 15 km) kiedy nagle buchnęły kłęby pary i białego dymu spod maski. Zatrzymałem sie przerażony żeby stwierdzić, że to z jakiegoś przewodu od chłodnicy odeszła taśma klejąca i woda leje się na silnik. Przez tydzień jakoś nic sie nie działo, co uspokoiło mnie na tyle, żeby pojechać trochę dalej. Skończyło sie to tym, że 50 km. wracałem na 2 biegu, bo żadnego innego nie dało sie nijak wrzucić. W drugim tygodniu stwierdziłem, że samochód spala na 100km tyle benzyny ile mu wleję i tyleż samo oleju, toteż zawsze woziłem ze soba zapasową bańkę jednego i drugiego. W drugim tygodniu urwała mi sie kierownica, na szczęście podczas wyjeżdżania z parkingu pod własnym blokiem. Ustawiłem więc kółeczka ręcznie i wjechałem z powrotem na swoje miejsce. Tylko trochę ciepło mi sie zrobiło, bo dzień wcześniej mknąłem tym cudem coś ponad setkę, ignorując wycie tylnego mostu i wibracje karoserii.
Przez jakiś tydzień nic sie nie działo szczególnego, aż do momentu kiedy coś zaczęło stukać w silniku. Zatrzymałem się, podniosłem klapę żeby sprawdzić czy sie nie pomyliłem i pociągnąłem w celach diagnostycznych kilka razy linkę od gazu. Nagle coś huknęło, buchnęły kłęby dymu a silnik zaczął sie tłuc jak młot udarowy. I tu wyczerpał sie zapas mojej cierpliwości. Po wstawieniu tłoka który sie urwał i tulejowaniu, samochód pojechał na giełdę gdzie znalazł nowego, szczęśliwego nabywcę. |
